Οι εργασίες για την καλλιέργεια της σταφίδας ταυτίζονται με τα στάδια της παραδοσιακής αμπελουργίας, με μοναδικό σημείο διαφοροποίησης τον τρύγο. Οι εργασίες πριν το φύτεμα περιλαμβάνουν την προετοιμασία του χωραφιού, ώστε το χωράφι να είναι ομοιόμορφο και καθαρό από κάθε ζιζάνιο, και τη διαλογή και συγκέντρωση βεργών, τις οποίες διαλέγουν από γερά και παραγωγικά κλήματα, τις δένουν σε μικρά δεμάτια (χεργιές) και τις σκεπάζουν με χώμα, φροντίζοντας να μην εξέχουν πολύ. Στα τέλη Μαρτίου έως τα μέσα Απριλίου τις βγάζουν από το χώμα και τις μεταφυτεύουν. Σημαδεύουν με πασσάλους, το σημείο φύτευσης κάθε βέργας και ανοίγονται λάκκοι, βάθους περίπου μισού μέτρου με απόσταση 0,80μ. – 1,00μ.
Ο πολλαπλασιασμός στην παραδοσιακή αμπελουργία γίνεται με κλάδους ή βέργες, με καταβολάδες και με εμβολιασμό ή κέντρωμα.
• Βέργες: Πρόκειται για απλή διαδικασία. Έβγαζαν από το χώμα τις βέργες και τις τοποθετούσαν μια –μια σε κάθε λάκκο. Σκέπαζαν το λάκκο με κοσκινισμένο χώμα και το πατούσαν τριγύρω καλά με τα πόδια τους. Στη συνέχεια έκοβαν τη βέργα με την ψαλίδα αφήνοντας 3-4 μάτια. Οι φυτεμένες βέργες έβγαζαν βλαστούς και ρίζωναν. Σιγά -σιγά μεγάλωναν και τον επόμενο χρόνο τις σταύρωναν και τις κλάδευαν σε σχήμα σταυρού και σε ύψος ενός περίπου μέτρου από το έδαφος.
• Καταβολάδες: Ο τρόπος αυτός δεν χρησιμοποιείται πολύ. Τον χρησιμοποιούσαν συνήθως για να συμπληρώσουν κάποια κενά που υπήρχαν ανάμεσα στο φυτεμένο με σταφίδα χωράφι ή να ανανεώσουν κάποια κλήματα γερασμένα. Στο σημείο όπου έλειπε κλήμα έσκαβαν ένα λάκκο και παράχωναν μέσα του μια γερή βέργα από το διπλανό κλήμα χωρίς να την κόψουν, για να μπορεί να τροφοδοτείται με χυμούς σκεπάζοντας τη με χώμα. Όταν η βέργα έβγαζε φύλλα, την έκοβαν από το άλλο κλήμα και το νέο φυτό ήταν έτοιμο
• Εμβολιασμός ή κέντρωμα: Όταν το κλήμα δεν απέδιδε καρπούς τότε το έκοβαν λίγο πάνω από το έδαφος και το κέντρωναν. Για τα μοσχεύματα χρησιμοποιούσαν βέργες με μάτια από καλό και αποδοτικό κλήμα. Στη συνέχεια σκέπαζαν με χώμα τη ρίζα του κλήματος αφήνονταν μόνο ένα μάτι ορατό.
Το αμπέλι όπως και η σταφίδα απαιτούν φροντίδα και αγάπη όλο το χρόνο. Οι εργασίες είναι πολλές και κοπιαστικές. Μια από τις πρώτες εργασίες του Φθινοπώρου είναι το ξελάκκωμα. Αρχίζει λίγο μετά τον τρύγο των αμπελιών (τέλη Σεπτεμβρίου με μέσα Οκτωβρίου) με τη χρήση αξίνας. Σκοπός της εργασίας είναι σκάβοντας βαθιά γύρω από τα κλήματα, να κοπούν οι μικρές ρίζες, ώστε να δυναμώσουν οι υπόλοιπες και τα νερά της βροχής με τις κοπριές να μαζεύονται μέσα στους λάκκους. Μια άλλη εργασία είναι ο κάθαρος, το καθάρισμα των κλημάτων από ξερά κλαδιά και αδύναμες βέργες. Από το Γενάρη ξεκινά το κλάδεμα στις πεδινές περιοχές, ενώ στις πιο ορεινές, το κλάδεμα γίνεται στις αρχές Φεβρουαρίου. Οι παλιοί έλεγαν «Γενάρη μήνα κλάδευε και μη ρωτάς φεγγάρι» ενώ το κλάδεμα γινόταν με τη γέμιση του φεγγαριού και με καλό καιρό για να πάνε τα πράγματα καλά. Πρόκειται για μια πολύ κουραστική εργασία. Κόβουν τις άχρηστες βέργες και κονταίνουν τις υπόλοιπες αφήνοντας μόνο μερικά μάτια. Ο αμπελουργός πρέπει να ξέρει ποια μάτια καρπίζουν και ποιες βέργες κάνουν για καταβολάδες, ώστε να μη κοπούν. Το σκάψιμο γίνεται αμέσως μετά το κλάδεμα και πριν ανοίξουν τα μάτια, από τον Φεβρουάριο έως τον Μάρτιο. Το χώμα συσσωρεύεται σε μια σειρά κώνων, τα λεγόμενα κουμούλια ή κουτρούλια, οι οποίοι ισοπεδώνονται τελείως ένα μήνα αργότερα στην εποχή του σκαλίσματος. Το Μάρτη αρχίζει το ράντισμα με θειάφι και γαλαζόπετρα για να προληφθούν οι ασθένειες. Μια άλλη εργασία που εφαρμόζεται στην καλλιέργεια της σταφίδας είναι το φουρκάδιασμα ή υποστύλωση. Γίνεται Φλεβάρη-Μάρτη, αποκλειστικά στη σταφιδοκαλλιέργεια και χρησιμοποιούνται οι φουρκάδες / φούρκες. από ξύλο ελιάς, μουριάς, πουρναριού και καλάμια. Η εργασία αυτή γινόταν για να στηριχτεί το κλήμα και οι τρυφεροί βλαστοί από τον αέρα και να συγκρατεί το βάρος των σταφυλιών. Την Άνοιξη γίνεται ο σκάλος ή σκάλισμα και το ξερίζωμα των χόρτων που πνίγουν τα κλήματα και μετά το χαράκι, δηλαδή το χάραγμα του κορμού του κλήματος για να βγει δάκρυ, ώστε να διατηρηθεί το σταφύλι και να γίνουν οι ρόγες χοντρές.
Ο τρύγος της σταφίδας ξεκινά στα τέλη Ιουλίου – αρχές Αυγούστου. Ημέρα γιορτής για όλη την οικογένεια. Πριν τον τρύγο γίνεται ο καθαρισμός του αλωνιού από χόρτα, η κάλυψη του αλωνιού με σβουνιά, κοπριά, ανακατεμένη με νερό και η στεγανοποίηση του χώρου. Πολλές φορές χρησιμοποιούσαν το γνωστό αλώνι ή, εναλλακτικά, ένα κομμάτι χέρσου χωραφιού, το οποίο βρισκόταν στην άκρη του χωραφιού. Το κόψιμο των σταφυλιών γίνεται με τη βοήθεια φαλτσιέτας ή σουγιά ώστε να τοποθετηθούν μέσα στα κοφίνια. Η φυσική διαδικασία της αποξήρανσης πραγματοποιείται στα αλώνια ή σταφιδάλωνα. Με το άπλωμα της σταφίδας στα αλώνια ξεκινά η διαδικασία του λιασίματος/ αφυδάτωσης. Οι σταφίδες καλύπτονται με σταφιδόπανα για να προστατεύονται από τις καιρικές συνθήκες. Έπειτα από οκτώ ημέρες η σταφίδα γυρίζεται από την άλλη όψη, για να επιτευχθεί ομοιόμορφη αφυδάτωση πριν το μακινάρισμα, την επεξεργασία απόρριψης περιττών σωμάτων με το εργαλείο μάκινα. Κατά μέσο όρο από 3 κιλά νωπά σταφύλια προκύπτει 1 κιλό σταφίδας. Τέλος, το προϊόν αποθηκεύεται μέσα σε σάκους σε κατάλληλες αποθήκες που πληρούν τα κανόνες ασφαλείας και υγιεινής.