Το σταφύλι ανήκει στην κατηγορία των καλοκαιρινών φρούτων και καλλιεργείται εκτεταμένως στη Μεσσηνία. Τοπικά συναντώνται οι επιτραπέζιες ποικιλίες Φράουλα, Σιδερίτης, Ροζακί, Κάρντιναλ (Cardinal), Αητονύχι, Κέρινο και Σουλτανίνα.
Το σταφύλι είναι ένα από τα βασικά ελληνικά προϊόντα και καλλιεργείται σχεδόν σε όλες τις περιοχές της χώρας. Είναι το σύμβολο του θεού Διονύσου, που, σύμφωνα με τον αρχαίο μύθο, έμαθε στους Έλληνες να καλλιεργούν το κλήμα και να παράγουν το κρασί. Ο καρπός του εκτός από το κρασί δίνει τη ρακή, το ξύδι και το οινόπνευμα.
Οι πρώτες αναφορές για τον οίνο και το αμπέλι εντοπίζονται στον Όμηρο και στις πινακίδες της Γραμμικής Γραφής Β’, στην Κνωσό και στην Πύλο. Από τα ανασκαφικά δεδομένα στο ανάκτορο της Πύλου, όπως είναι τα αποθηκευτικά αγγεία και τα μυκηναϊκά κύπελλα, προκύπτει ότι το κρασί είχε σημαντικό ρόλο στη μυκηναϊκή οικονομία. Οι διαδικασίες καλλιέργειας και παρασκευής οίνου δε διαφέρουν από αυτές των παππούδων μας και παραμένουν αναλλοίωτες από την αρχαιότητα έως, τουλάχιστον, τα μέσα του 20ου αι. Οι μεγάλοι αμπελώνες της Πελοποννήσου υπέστησαν τεράστιες καταστροφές στα χρόνια της Επανάστασης στις αρχές του 19ου αι. από τους Τούρκους, κυρίως από τις πυρκαγίες του Ιμπραήμ Πασά, αλλά η ανάκαμψη ήλθε στα τέλη του 19ου αι.
Στους νεώτερους χρόνους, το κρασί αποτελεί βασικό είδος καθημερινής διατροφής. Στον αγροκτηνοτροφικό πληθυσμό η ποσότητα κατανάλωσης του διαφοροποιείται με βάση την απασχόληση. Στους αγρότες το ποσοστό είναι υψηλό ενώ στους κτηνοτρόφους μικρότερο. Η πλειονότητα των σύγχρονων αγροτικών σπιτιών διαθέτει κληματαριά. Πρόκειται για μια κατασκευή από δοκάρια, πάνω στα οποία απλώνονται τα κλήματα επιτραπέζιων σταφυλιών σχηματίζοντας ένα σκιερό στρώμα. Συνήθως φτιάχνεται στη μια πλευρά του σπιτιού και καλύπτει την αυλή.